Onbereikbare liefde

Eigenlijk zag ik er tegenop om de stad in te gaan.
Donderdag is één van de meest drukke dagen en eigenlijk probeer ik die altijd te vermijden. Maar omdat ik de hele week al last van uitstel gedrag had, moest ik er nu toch echt op uit.
En soms, heel soms vraag je,je af of toevalligheden bestaan?

Terwijl ik in gedachten stond te kijken voor een etalage voelde ik ineens dat er een hand op mijn schouder werd gelegd.
Verschrikt draaide ik me om en keek in zijn lachende gezicht.
Ik schrok me rot en kon dat waarschijnlijk niet verbergen.
Het was zeker al twee jaar geleden dat ik hem voor het laatst had gezien.
Hij keek me aan met twinkelende ogen en glunderde helemaal, terwijl ik hem, voor mijn gevoel, stond aan te gapen.
Daarna zag ik pas dat zijn vriendin naast hem stond.

Hij zag er goed uit, eigenlijk te goed.Twee jaar had ik hem niet gezien en hij was niets veranderd.
Jaren geleden had ik hem leren kennen in een discotheek, van verliefdheid was geen sprake. Hij was gewoon leuk en het klikte tussen ons. Veel mensen vroegen of er tussen ons iets meer aan de hand was.
Langzamerhand veranderde mijn gevoel voor hem..ik werd verliefd.
En ik kreeg het gevoel dat er bij hem ook meer speelde.
Totdat daar die ene avond was en een vriendin van mij terloops vertelde dat hij al jaren een vriendin heeft.Ik was met stomheid geslagen. Nooit had hij ook maar één woord gezegd over een vriendin. Ik wist niet beter of hij was vrijgezel.
Hij gaf als excuus dat het nooit ter sprake was gekomen.
Het contact tussen ons werd vanaf dat moment anders, ik nam afstand en hoopte stiekem dat hij toch in zou zien dat ik de vrouw voor hem was. Het bleef zoals verwacht bij hoop.

Terwijl we daar zo op staat stonden te praten leek het alsof ik hem gisteren nog had gezien. Het voelde zo vertrouwd.
Het vreemde was dat we elkaar maar bleven aankijken, onze ogen dwaalden geen moment af. Zijn vriendin voelde zich zichtbaar ongemakkelijk en probeerde hem over te halen verder te gaan winkelen.Hij keek naar haar, daarna weer naar mij en ik zag de twijfel.
Als zijn vriendin er niet bij was geweest waren we waarschijnlijk ergens wat gaan drinken. Het voelde namelijk alsof we nog lang niet uitgesproken waren.
Ik zei dat ik echt verder moest met boodschappen doen en zei hoe leuk ik het had gevonden om hem te zien. Ik wenste ze een fijne avond, zag zijn verbaasde blik en vervolgde mijn weg.
Omkijken durfde ik niet.
Er zat ineens een dikke knoop in mijn maag.
Deze ontmoeting had me geraakt, het was die blik toen ik voor het eerst in zijn ogen keek.