Zomergevoel

Het dansen ging me deze avond makkelijk af, het leek wel alsof de muziek speciaal voor mij was gemaakt. Ik deed mijn ogen dicht en voelde het nog warme zand tussen mijn tenen.
Dit was het ultieme zomergevoel..een gevoel wat je eigenlijk altijd vast wilt houden.
Ik keek om me heen en zag alleen maar lachende gezichten.

En net toen ik mijn ogen weer dicht wilde doen struikelde hij over mijn tas.
Languit in het zand lag een onbekende meneer met donkerbruin haar die mijn tas overduidelijk niet had gezien.
Ik hielp hem overeind en verontschuldigde me voor mijn tas die wel een beetje in de weg had gestaan. Hij begon te lachen en zei dat het een zachte landing was geweest. Twee donkerbruine ogen staarden me aan.

Zou het misschien de alcoholroes zijn geweest waar ik toch wel enigzins in verkeerde?
De rosé smaakte nu eenmaal als ranja, of kwam het door iets anders?
Terwijl we naar elkaar keken voelde ik ineens iets gebeuren.
Het kriebelde en ik besefte me dat ik een erg aantrekkelijke man had laten struikelen..okee, niet met opzet, maar het was toch wel een leuke tactiek.Terwijl we zaten te kletsen voelde ik de spanning met de minuut toenemen.
Zou hij toenadering zoeken of moest ik nu maar eens iets gaan doen? En terwijl ik dat zat te bedenken voelde ik ineens zijn lippen op de mijne.

Liefde is de kern van het menselijk leven

Is het niet zo dat liefde een belangrijke rol in het menselijk leven speelt? Liefde geeft troost wanneer men hulpeloos en triest is, en geeft troost wanneer men oud en eenzaam is. Het is een dynamische kracht die we zouden moeten ontwikkelen en gebruiken, maar die we vaak nogal verontachtzamen, vooral in onze jonge jaren, waarin we een vals gevoel van zekerheid ervaren. De grondreden voor het liefhebben van anderen is de erkenning van het simpele feit dat elk levend wezen hetzelfde recht op en hetzelfde verlangen naar geluk heeft en niet naar lijden, en de overweging dat jij als individu één levenseenheid bent in vergelijking tot de hoeveelheid van anderen in deze onophoudelijke zoektocht naar geluk.

Dalai Lama

Zomerliefde...

Fietsend door de stad zie ik de terassen vol zitten.
Mensen kletsen, mensen kijken, mensen drinken, mensen genieten.
Het zomerzonnetje wakkert gevoelens aan die in de winter diep verborgen zitten onder allerlei lagen.

De winter in al z'n pracht is niet mijn tijd van het jaar.
De donkere koude avonden die ervoor zorgen dat je hoofd op volle toeren draait.
Het overdenken van gevoelens, van zaken die zijn geweest of nog moeten komen.
Het is niet goed voor mijn algehele gemoedstoestand en ik weet niet goed hoe ik het elk jaar weer moet voorkomen. Het is de ultieme confrontatie met mezelf waar ik elk jaar het liefst voor weg zou lopen, maar wat met geen mogelijkheid kan.

Nu is er de zomer. De tijd waarin alles bloeit,groeit, schijnt en straalt.
Het lijkt wel alsof elke zonnestraal er persoonlijk voor zorgt dat de wereld om ons heen er nét even wat beter uit ziet. Dat dingen nét even wat soepeler gaan.
Het zorgt voor een leeg hoofd en een licht gevoel.
Het zorgt voor een glimlach, een explosie aan sproeten, voor een bruin kleurtje, blondere haren, dat je de deuren en ramen wilt openzetten.
En tijdens de zomer hoop ik elk jaar weer, diep van binnen, nooit uitgesproken, alleen maar gedacht, hoop ik weer op die liefde die de zomer in al zijn facetten nog nét even mooier maakt.