Vergrootglas.

Je hebt soms van die avonden dat je weet dat het in de lucht hangt.
Misschien ligt het meer aan jezelf dan aan de 'lucht', maar je weet dat er misschien wel eens iets heel erg leuks kan gebeuren.
Toen hij over de drempel stapte en me van onder zijn pet met een grote glimlach aan keek, kon ik niets anders dan mijn liefste glimlach tevoorschijn toveren.Niet lang daarna raakten we aan de praat over van alles en nog wat. Hij kwam uit Engeland en woonde al een tijdje in Amsterdam en was hier op stap. Ik voelde dat het tussen ons klikte en merkte dat ik daar zenuwachtig van werd.

Hoe komt het toch dat je je ineens bewust word van een bepaalde spanning die tussen twee mensen inhangt en dat je daar vervolgens niet naar gaat handelen? Dat je eigenlijk precies het tegenovergestelde doet van wat je wilt doen. Ik kletste met hem en genoot daarvan. Ik zag zijn twee prachtige bruine ogen die me lief aankeken en wist me geen houding te geven.
En dan ineens voel je je geen zelfbewuste vrouw van dertig die het allemaal wel weet, maar voel je je twaalf jaar oud,onbeholpen en verlegen.

Je wilt geen muur optrekken en net doen alsof het je niet raakt. Je wilt niet net doen alsof hij maar gewoon een leuke jongen is waar je een leuk mee gesprek hebt. Je wilt die klik niet negeren, en toch doe je het. Ik probeerde het rationele los te laten en meer te voelen en in het moment te staan.
Maar het lukte me niet, ik had een deur dicht gegooid en blijkbaar had hij het gemerkt.
Niet veel later namen we afscheid en kreeg ik drie zoenen.
En terwijl ik naar huis fietste dacht ik hoe ik dit toch weer voor elkaar had gekregen?
Hoe het toch komt dat die eeuwige onzekerheid weer de kop opsteekt op momenten dat je dat dus absoluut niet wilt.

Je wilt sterk zijn, sterk genoeg om die onzekerheid niet binnen te laten. En toch lukt het je bijna niet en steekt het langzaam weer z'n kop op. Ik baalde dat ik hem had laten gaan terwijl ik duidelijk voelde dat er een klik was. Het wordt misschien eens tijd om al die adders onder het gras, al die dingen die me zo in de weg staan, als het op de liefde aankomt, eens onder een vergrootglas te leggen.
Wat staat me zo in de weg? Wat maakt me bang? Waarom doe ik de dingen zoals ik ze doe?

Misschien als ik dat eindelijk weet kan ik hem, wie dat dan ook moge zijn, daadwerkelijk binnen laten.